ब्रेन बाइट्स

कुकुरको ‘पुच्छर’

ओम बानियाँ

एकादेशको एउटा जंगलमा एकजना बाबा बस्दथे । उनी खुसी भए भने भक्तहरूलाई एउटा भुत प्रकट गरिदिन्थे । त्यो भुतले जे मागे पनि पु¥यादिन्थ्यो । एक दिन एउटा निर्धन किसानलाई पनि बाबाले भुत प्रकट गरिदिँदै भने,  “वत्स, यो भुतलाई एकक्षण पनि खाली बस्न नदिनु, काममा लगाइरहनु । यदि यो खाली भयो भने तिमीलाई नै खाइदिनेछ, बुझ्यौ ?” किसानले बुझें भन्दै भुत लिएर घर गए । भुतसँग एउटा भव्य घर मागे । एकै क्षणमा घर तयार भयो । खेत मागे । कार मागे । गरगहना मागे । उनले माग्दै गए । भुतले एकैछिनमा त्यो पुरा गर्दै गयो । 

अब किसानसँग माग्ने कुनै कुरा थिएन । किसान डरले थर्थरी काम्न थाल्यो । भुत दाह्रा किट्दै किसानतिर लम्कियो । किसानलाई ज्यान जोगाउन फसाद भयो । किसान हार–गुहार गर्दै बाबाकहाँ पुगे । हक्कानिदै आएको किसानलाई देखेर बाबाले भने, “वत्स, मैले भुत त प्रकट गर्न सक्दछु । तर यसलाई मार्न वा रोक्न सक्दिनँ ।” बाबाको कुरा सुनेर किसान झनै रूनकराउन थाल्यो । त्यसै वखत बाबाको नजर अलि पल्तिर हिँडिरहेको एउटा कुकुरमाथि प¥यो । बाबाले किसानलाई भने, “वत्स, एउटा उपाय छ ।” किसानको शरीरमा ज्यान आयो, “कस्तो उपाय बाबा ?” बाबा बोले, “भुतलाई ऊ त्यो कुकुरको पुच्छर सीधा बनाउने काममा लगाऊ ।” 

अनि किसानले बाबाले भनेझैँ भुतलाई कुकुर पुच्छर सिधा बनाउने काम अह्राए । भुत कुकुरको पुच्छर सीधा बनाउने काममा लाग्यो । भुतले दुवै हातले तानेर पुच्छर सीधा बनाउँथ्यो र देखाउँथ्यो । तर हात छोड्ने बित्तिकै पुच्छर बाङ्गै हुन्थ्यो । फेरि सीधा बनाउँथ्यो, फेरि उस्तै हुन्थ्यो । सबै कुरा एकैछिनमा गर्न सक्ने सामथ्र्यको त्यो भुत कुकुरको पुच्छर सीधा बनाउने काममा अल्झिरह्यो । त्यसपछि किसान ढुक्क भएर घरतिर लाग्यो । 

कुकुरको पुच्छर कुकुरको पुच्छर हो । यो कहिल्लै सीधा हँुदैन । बाह्र वर्ष ढुङ्ग्रोमा हाले पनि सीधा हँुदैन । २४ वर्ष ढुङ्ग्रोमा हाले पनि सीधा हँुदैन । ४८ वर्ष ढुङ्ग्रोमा हाले पनि सीधा हँुदैन । हिजो पनि कुकुरको पुच्छर बाङ्गो थियो । आज पनि बाङ्गै छ । र, भोलि पनि बाङ्गै रहनेछ । यसलाई सीधा बनाउने एउटै उपाय छ । त्यो हो, माथीको बोधकथाको भुतलेझैँ पुच्छरलाई समाएर बस्ने । तर यो काम सधैँभरि कसले गर्न सक्दछ र ? त्यसैले त हरेक कुकुरको पुच्छर बाङ्गै छ ।

कुकुरको मात्र होइन कि हाम्रो यो नेपालका राजनीतिक दलहरूको पुच्छर पनि बाङ्गो छ । नेकपा, काँग्रेस, माओवादी, राप्रपा तथा राजपा आदि–आदि कसको पुच्छर सीधा छ र ? कसैले पनि मेरो पार्टी राम्रो तेरो पार्टी खराब नभने हुन्छ । पार्टीको मात्र होइन शिर्ष नेताहरुको अनुहार हेर्नुहोस् । सबैको अनुहार पनि उस्तै बाङ्गो छ ।

देश समस्यै समस्याहरुको भुमरीमा परेको छ । तर नेताहरुका बिच सत्ताको लागि भीषण लडाइँ छ । सत्ता उन्मादले डामेको साँढे जस्तो भएका केपी ओलीलाई देश भन्दा कुर्सी प्यारो छ । प्रचण्डमाधवलाई पनि कुर्सी नै चाहिएको छ । चुनाव जितेका प्रचण्डमाधवको के कुरा गर्ने चुनाव हारेका बामदेवलाई पनि १ मिनेटका लागि भए पनि प्रधानमन्त्री नै चाहिएको छ ! मस्त सुतेका देउवा अहिले उठेका छन् । उनको मुखमा र्याल आउन थालिसकेको छ ! के थाहा उनका ज्योतिषले भनेझैं उनी पाँचौ पटक प्रधानमन्त्री बन्न सक्ने छन् ? देउवाओली मिलेर एमसिसी पास गर्न सक्ने छन् !

अनि प्रचण्डहरुले सडकमा टायर बाल्न थाल्ने छन् !
अनि बामदेव ?

अन्तमाः  

देश अक्षमहरुको हातमा छ । ओली गएर प्रचण्ड आए पनि माधव आए पनि वा देउवाओलीको गठबन्धन बने पनि केही हुनेवाला छैन । त्यो किनभने जस्तोसुकै परिस्थितिमा पनि समस्याहरूको निक्र्याैल निकाली देश समृद्धशाली बनाउन मस्तिष्कमा भावनात्मक बुद्धिमत्ता, हृदयमा इमानदारीता तथा काँधमा जिम्मेवारी भएको एक सक्षम नेतृत्व आवश्यक छ । त्यसैले जुन व्यक्तिसँग भावनात्मक बुद्धिमत्ता तथा बौद्धिक स्मरणशक्ति कम छ, त्यो व्यक्ति नेता बन्नु नै हुदैन । नागरिकले यस्ता व्यक्तिलाई नेता मान्नु नै हँुदैन । त्यो किनभने यदि नेतासंग इमानदारीता भएन भने राजनीति बेइमान हुन्छ, राजनीतिमा अपराधिकरण बढ्छ, राष्ट्रियता कमजोर हुन्छ, देशको स्थिति सुकेनाशेले खाएको विरामी जस्तो हुन्छ । अर्को शब्दमा भन्ने हो भने देशको स्थिति नेपालको जस्तो हुन्छ ।