ब्रेन बाइट्स

आहा ! बिपीको सपना

ओम बानियाँ 

भदौ २६ गते रातीको ८ः३० बजे हामी स्टोकहोमको अलरण्डा एअरपोर्टबाट झिलिमिली सफा र शान्त शहरलाई चिर्दै सिगटुना नगरपालिकाको मास्त्रातर्फ लाग्यौ । दिदीको घरमा पुग्दा रातको करिब ९ बजिसकेको थियो । दिनभरिको हवाइ उडानले निकै थाकेका थियौ । खाना खाइवरि छिट्टै सुत्यौ ।

बिहान आमाबुबा, दिदी, भान्जा र म बाहिरतिर घुम्न निस्कियौ । भदौको पहिलो सातामा पनि त्यहाँ चिसो बढिसकेको थियो । घाम लागेपनि सिर्रर चिसो हावा चलेको थियो । दिदीले भन्दाभन्दै पनि मैले कान छोप्ने टोपी नलगाएकोले कान केही चिसो भयो । दिदीको घर नजिकै एउटा सानो सुन्दर पार्क थियो । अलि अगाडि प्राथमिक स्कुल थियो । आहा १ कति राम्रो स्कुल । स्कुल देखेर हामी मन्त्रमुग्ध भयौ । स्कुलबाट २ सय मिटर अगाडि एउटा सार्वजनिक व्यायाम पार्क थियो । म र भान्जा केही क्षण व्यायाममा रमायौ । बुबा झुलामा बस्नुभयो । आमाले हल्लाइदिनु भयो । भान्जा हाँस्न थाले । अलि अगाडि अर्को स्कुल थियो । ५ सय मिटर अगाडि लाइट सहितको भव्य स्टेडियम थियो । स्टेडियम भित्र ससना केटाकेटीदेखि बुढापाकाहरु समेत आआफ्नो रुचिका खेलहरु खेलिरहेका थिए । एउटा सानो वस्तीमा समेत यत्रो स्टेडियम देख्दा हामी दंग पर्यौ । फेरि अर्को स्कुल आयो । भान्जाले भने, यो जिम्निासियम (स्कुल ) हो । यहाँ ११, १२ कक्षाको पढाइ हुन्छ । यत्रतत्र सानाठुला स्कुलहरु देख्दा लाग्थ्यो, स्वीडेनमा वस्तीहरु भन्दा स्कुलहरु बढि छन् ।

दिदी, आमा र बुवा: मास्त्रा सेन्टरमा 

हामी छोटो पैतल यात्रामा थियो । सुन्दर, सफा र टलक्क टल्किने सडक । सडक किनारमा फूलेका फलेका अनेक थरिका बोटविरुवा । ठाउँ ठाउँमा उस्तै उस्तै चिटिक्क परेका घर र रमणीय पार्कसहितको सून्दर बस्तिहरु छिचल्दै हामी मास्त्रा सेन्र्टम अर्थात मास्त्रा सेन्टरको बजारमा पुग्यौ । सपिंग गर्यौ । र, अर्को बाटो घुम्दै घर पर्कियौ । गाउँको सानो बाटोमा पनि सडक बत्ति थियो । गाउँको भित्री बाटो, जहाँ ट्राफिक लाइट छैन, त्यहाँ मानिसले बाटो काट्दा टाढै गाडी रोकिदिने अनुशासित चालक देखेर हामी दंग पर्यौ ।

बाटोमै राजदरवार

अर्को दिन राजधानी स्टोकहोम घुम्ने योजना बन्यो । बिहान खाइबरि दिदी र ठूलो भान्जा कुशल टे«नमा र भिनाजु, आमाबबा, कान्छा भान्जा क्रिशल र म कारमा निक्लियौ । पहिला हामी ड्रोटिंगिंगहम प्यालेस घुम्यौ । यो निकै प्रसिद्ध पर्यटकीय क्षेत्र हो । त्यहाँबाट हामी पार्लियामेन्ट हाउस तथा राज दरवार पुग्यौ । स्वीडेनको राजदरवार देख्दा अनौठो लाग्यो । दरवार चारैचिर न त गोली गठ्ठासहित सैनिक तैनाथ थिए, न त प्रहरी थिए । दरवार सडकको किनारमा थियो । नजिकैबाट गाडीहरु हिँडिरहेका थिए । दरवार र पार्लियामेन्ट हाउस फन्को लगाए पछि हामी मुख्य बजारतिर लाग्यौ । बजारका घरहरु पनि टम्म मिलेका दाँत जस्ता । सफासुग्घर फराकिलो बाटो । न कतै प्रहरी न त कतै भिडभाड र हल्लागुल्ला । अनि जनजीवन चाही स्वाचालित रुपमा चलेको जस्तो देखिन्थ्यो ।

स्वीडेनका सडक मात्र होइन, रेल तथा बस स्टेसन, सपिंग मल, कार्यालय सबै अपांगमैत्रि देखियो । बुझ्दा स्वास्थ्य र शिक्षा सबैको पहुँच रहेको थाहा भयो । विद्यार्थी, बालक, सुत्केरी तथा बेरोजगारी भत्ताको व्यावस्था रहेछ । सबै भन्दा महत्वपुर्ण कुरा के भने यहाँ कुनै पनि मेधावी विद्यार्थी पैसाको कारण आफुले चाहेको विषय पढाइबाट बंचित हुनु पर्दैन । हेरेँ, मैले त विपीको प्रजातान्त्रिक समाजवाद यहाँ पो लागु भएको देखेँ । यदि नेपाली काँग्रेसका नेताहरुले विपीको सिद्धान्त अनुसार कार्य गरेको भए, अहिले नेपाल स्वीडेनको बाटोमा अगि बढ्ने थियो । र, अहिलेसम्म नेपाल सुन्दर, शान्त र समृद्ध भैसकेको हुने थियो । 

के छैन र नेपालमा ? नेपाल प्राकृति साधानस्रोतले निकै धनि छ । छैन त राजनीतिमा ईमान्दारिता । बेइमान राजनीतिका कारण नै प्राकृतिक साधनस्रोतले यति धनी हुँदा पनि नेपालको विकास हुन सकेन । प्रगति हुन सकेन । पछिल्लो ३०, ४० वर्षमा नेपाल भन्दा निकै गरीब र कमजोर देशहरुले समेत आर्थिक विकासको अकाश छुदै गर्दा नेपाल भने जहाँको तहीं छ । यसरी नेपालको प्रगति हुन नसक्नुको मख्य कारण हो,  नेपालको असक्षम राजनीति ।

दिदि- भिनाजु र  भान्जाहरू 

विकास र समृद्धिका नाममा नेपालमा अनेक राजनीतिक प्रयोगहरु भए । पंचायती व्यावस्था आयो, ३० वर्ष शासन गर्यो । बहुदलीय पजातन्त्र, १३ वर्ष शासन गर्यौ । पुनः सक्रिय राजतन्त्र आयो । र, अहिले नेपालमा संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र छ । तर नेपालमा जुनतन्त्र आए पनि नेपालको राजनीति इमानदार, दूरदर्शी र सक्षम हुन सकेन । आफ्नै खुट्टामा उभिन सकेन, सकिरहेको छैन । 

हो, हरेक पार्टीका नेताहरुले नेपालको विकास र समृद्धिका ठूल्ठूला कुरा गर्छन् । सिंहझै गर्जिएर आकाशको तारा झार्ने भाषण ठोक्छन् । तर कुन विकास किन कसरी कहिले गर्ने भन्ने योजनाप्रति उनीहरुको कुनै चाँसो छैन । ज्ञान पनि छैन । वास्तवमा नेपाली राजनीतिमा कन्ट्री फस्र्टको भावना नै छैन । नेपाली राजनीति पार्टी फस्र्ट, गुट फस्र्टको भावनाले ओतप्रोत छ । पछिल्लो ३० वर्षको इतिहास पल्टाउने हो भने नेपाली राजनीतिले देशको भन्दा पनि आफ्नो पार्टीको, आफ्नो र आफ्नो गुटको हित र विकास गरेको देखिन्छ । 

फर्किदा कुशल भान्जा र म टे«नमा आयौ । हामी बसेको सिटको अलिपर एक जना महिला थिइन् । भान्जाले भने, मामा ऊ त्यो मन्त्री हो । यहाँ त मन्त्रीहरुलाई बस तथा रेल जस्ता सार्वजनिक सवारी साधानमा समेत यात्रा गरेको भेटिन्छ । पछि थाहा भयो एक समान्य कर्मचारी जस्तो गरि रेलमा यात्रा गर्ने ती महिला स्वीडेनकी शिक्षा मन्त्री अन्ना एकस्ट्रोम रहेछिन् ।

म दंग परेँ ।

तत्कालै मेरो मनमस्तिष्कमा एकाएक महगां चिल्ला गाडीहरुमा साइरन बजाउँदै लावालस्करसँगै हिँड्ने मन्त्री र तिनका झोलेहरु अनुहार नाच्न थाले । चित्रबहादुर केसीलाई सम्झेर हामीकहाँ पनि कोही त छन् नि भनेर मनलाई सानत्वना दिएँ ।

गाडी मास्त्रा स्टेसनमा रोकियो । मास्त्राबाट हामी ठुलो बसमा  घरतर्फ लाग्यौ।   

अन्तमा स्वीडेन संवैधानिक राजतन्त्रात्मक बहुदलिय प्रजातान्त्रिक मुलुक हो । उत्तरी धुर्वमा पर्ने हुनाले निकै जाडो छ । असोज कात्तिक महिनादेखि नै यहाँ बरफ पर्न थाल्छ । ४ बजे नै साँझ पर्छ । यस लोककल्याणकारी मुलुक २१ प्रशासनिक जिल्ला (काउंटी) र जिल्ला अन्तर्गत  नगरपालिका(कम्युन)मा बाँडिएको छ । क्रमशः 

 
https://www.facebook.com/om.baniya.3/videos/1442557149229262/